Terugblik Argentinie: leef je droom!

Uitkijkend over het einde van de wereld ( ik kijk uit over het water in de richting van antartica) schrijf ik hier mijn laatste blog van deze reis.

Vandaag een mooie boottocht van 4 uur over het beaglekanaal gemaakt. De omstandigheden waren ideaal: blue sky,  zon, weinig wind, maar ook goed gezelschap aan boord: 3 duitse mannen ut munchen  ( met een hoop humor)  een leuk italiaans stel, en een nederlands reisgezelschap (baobab). Met een deel van deze groep ben ik na die tijd nog wat gaan eten.
Een mooie afsluiting van deze reis!

Het is een hele bijzondere reis geworden: wat een intensiteit aan bijzondere ervaringen! Ik dacht regelmatig het hoogtepunt van de reis achter de rug te hebben, en dan maakte ik de andere dag nog iets bijzonderders mee.

Ik ben erg blij en dankbaar dat ik deze reis heb mogen maken: wat betreft gezondheid ( ik heb veel gepensioneerden/ouderen met minder energie die bergen zien beklimmen of dingen niet zien doen), tijd ( Hogeschool Arnhem Nijmegen erg bedankt)  en financieel gezien ( maar de herinneringen zijn pas echt onbetaalbaar;))
Dat t een bijzondere reis is geworden komt op de eerste plaats door de supermooie en vooral afwisselende natuur die ik deze maand voorgeschoteld kreeg: echt indrukwekkend! De iguazu-watervallen, de route van salta naar de salinas grande, de helderblauwe meren rond bariloche, de wandelingen rond el chalten, de gletsjers icm kristalhelder (en lekker;)) water rond el calefate, de torres  in torres del paine, en vuurland.....allemaal hoogtepunten. 
En op de tweede plaats de ontmoetingen met mensen die waren bijzonder en speciaal: de anerikaanse rechter methet telefoonnummer van georg w bush, de ontmoeting met de argentijnse psychiater, de leuke ontmoeting met alex en rijkje, het contact met jack en mariella ( dank je wel jack voor het boek),  het japans argentijnse, amerikaanse stel, de oude argentijnse vrouw die naast me op boomstronk aan het water kwam zitten, het tegenkomen van bekenden uit nijmegen boven op de berg (als je ver van de bewoonde wereld zit) en natuurlijk niet te vergeten: de braziliaanse vibe op de boot langs de gletsjers! 
En dan vergeet ik nog de vaak kleinere ontmoetingen tussendoor met australiers, nieuw-zeelanders, spanjaarden, brazilianen, amerikanen, israeli's, duitsers, italianen, en natuurlijk Chilenen en argentijnen.

Als ik nu zo terugblik dan stelt de reis naar nieuw-zeeland of de fietsvskantie naar florence weinig voor bij de intensiteit van deze reis. Ook al waren dat al bijzondere reizen. 

Ik ben benieuwd of mijn studenten mijn blog hebben gelezen. Had ze namelijk stiekem huiswerk opgegeven; door ze de link van deze pagina te mailen. In de volle overtuiging dat deze reis mooie momenten ging opleveren, die ook voor hen leerzaam zijn.
In gesprekken met studenten komt nl regelmatig terug dat ze de dingen nog niet doen vanuit zichzelf. Dat is ook moeilijk!  Vaak beklemd door belemmerende overtuigingen over zichzelf of belemmerende overtuigingen  die zij van anderen overnemen, waardoor zij (nog) niet de dingen durven te doen die ze echt willen of wat hen echt drijft (hart). Laat staan  dat ze weten wat hun drijfveer is. Logisch ook als je twintig bent! Maar wel belangrijk om er bij stil te staan: voor dat je weet leef je t leven, zoals t van je verwacht wordt: met minder inspiratie.
Daarnaast is het voor hen (niet alleen voor hen) vaak ook lastig om te benoemen wat zij echt willen: afgeleid door de gigantische hoeveelheid prikkels uit hun omgeving: de prestatie/maatschappelijke druk, studie, internet, mobiele prikkels;) werk sociale contacten) maakt t lastig om stil te staan bij jezelf. Vergelijk een dag uit een mensenleven van nu met een dag uit een mensenleven van 50 of 100 jaar terug:  het aantal prikkels uit de omgeving is gigantisch gestegen! Hoe lastig is t om bij je zelf te blijven?
Ook ik had voor de reis eerlijk gezegd ook last van belemmerende gedachten: gaat t me lukken? En ook ik kreeg vanuit mijn omgeving wel eens de opmerking te horen: zou je dat wel doen: alleen op reis in spaanstalig land als je geen spaans spreekt? Of alleen op reis: is dat niet eenzaam?  
Uiteindelijk heeft het diepe overtuigende gevoel die ik van binnen voelde het gewonnen, van alle rationele overwegingen die ik had kunnen bedenken om t niet te doen. En dat gevoel volgen ( heb ik ook nu weer gemerkt) levert vaak een positieve flow op als bijkomstigheid. Ook op deze reis want alles is vlekkeloos verlopen.  Een keer een aansluitende vlucht gemist, maar ook dit is goed en snel opgelost. Daar staan talloze keren tegenover waarbij ik op het juiste moment op de juiste plaats was of dat ik de juiste ingevingen kreeg. En volgens mij komen die ontmoetingen ook' niet geheel uit de lucht vallen.'.....what goes around comes around,,,,,
De trouwe lezer heeft vast wel deze 'rode draad' ontdekt in de blogs. Het mooie is dat het goede gevoel voorafgaand aan de reis, een goede raadgever is geweest, en dat deze verwachtingen niet alleen zijn uitgekomen maar zelfs zijn overtroffen door de ervaringen tijdens de reis.

Vanavond (vrijdag) pak ik t vliegtuig naar buenos aires en morgen vlieg ik door naar Nederland, waar ik als alles goed gaat zondagmiddag rond 16 uur land. Maandag weer voor de klas! Ik heb er zin in! Jetlag of niet!;) volgens mij heeft deze reis weer genoeg ervaring opgeleverd om studenten te begeleiden in hun proces, Misschien zijn dit geen resultaten, die concreet meetbaar zijn in 4 jaar studie, maar hopelijk wel op langere termijn ( als ze al lang mijn naam vergeten zijn;))

Zal maandag trouwens niet meevallen: kou en om 18 uur donker ( hier is t nu tot 23.00 uur licht).

Bedankt voor alle leuke meelevende lieve en grappige berichtjes, smsjes, emails: het was erg leuk om te lezen!
Ik heb zin om jullie weer live te zien en te spreken!

Adios y saludos!
Jan

Ps: deze reis is geregeld door tipicareizen (www.tipica-reizen.nl ). Een aanrader als je een persoonlijke mooie en bijzondere reis door argentinie wilt maken!